قصه زندگی و حرفای ناگفتنی

اگه بیاد زندگیمو نثار چشماش میکنم*تموم آسمونمو زمین پاهاش میکنم

قصه زندگی و حرفای ناگفتنی

اگه بیاد زندگیمو نثار چشماش میکنم*تموم آسمونمو زمین پاهاش میکنم

هیچ کس

من سهم آفتابم را به تماشای  باران بدهکارم

                                              ای هیچ کس منقرض در شناسنامه من!  
                                                                           شرط می بندم 
                                                          می توانی در من سنگ را بگریانی
                                           این مرده آینده نه کسی در صدایش راه می رود
                                                      نه این دو سه پله عمر را کوتاه می آید
                                                               گذشته در گلویم گیر کرده است 
                                                               و آنقدر خودم را به یاد نیاوردم
                                                                تا بر خاک خودم ساحل گرفتم
                                                          چند دریا ماهی من،باشم بس است؟  
                                                 اصلا اینجا زاویه چند درجه گمنامی است؟
                                                    می ترسم تو هم بیایی و یک دفعه بگویی
                                                                                 چه قیافه ِ آشنایی
                                                    کجا شما را شرط بسته ام؟   
/(پریسا)/             
 
نظرات 1 + ارسال نظر
مسافر کوچولو چهارشنبه 2 آبان‌ماه سال 1386 ساعت 08:20 ق.ظ

خوبه ... ولی خودت نگاه کن چطور نوشتی ...؟
بین نوشته ها فاصله نذاشتی ...

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد